Warszawa
WARSZAWA Miejska Poczta Samorządowa
1915 Syrenka 5 Groszy
rzadka nieząbkowana próba znaczka
wydrukowana w barwie ciemnoszarozielonej
Warszawa to ważne miejsce na mapie filatelistycznej Polski.
Warszawa była pierwszym polskim miastem, gdzie pojawiła się polska „Jedynka”. To potoczna nazwa na pierwszy polski znaczek pocztowy, który został wydany dnia 1 stycznia 1860 roku. Rysunek znaczka przedstawia herb Królestwa Polskiego oraz napis „ZA ŁÓT KOP 10” wykonany w języku polskim i rosyjskim. Znaczki drukowano w dwóch barwach: różne odmiany koloru niebieskiego i różowego. Matrycę sporządził rytownik Banku Polskiego Henryk Majer. Papier pochodził z fabryki w Jeziornie. Znaczki były gumowane ręcznie, a ząbkowanie wykonano metodą ramkową na specjalnej maszynie konstrukcji A.Sztaffela. Ciekawostką jest fakt, iż pomimo oficjalnej daty wprowadzenia znaczka do obiegu na dzień 1 stycznia, znaczek pojawił się w sprzedaży w okienku pocztowym dopiero dzień później. Spowodowane to było faktem, iż 1 stycznia 1860 r. przypadał na niedzielę. Wśród polskiej jedynki znajduje się wiele rzadkości polskiej filatelistyki. Należą do nich wielokrotności znaczka, znaczek nieząbkowany, znaczki i całości nim opłacone ostemplowane rzadkimi kasownikami numerowymi z niewielkich miejscowości. W 1860 roku ukazały się także koperty do przesyłania listów i biletów wizytowych. Część z nich jest bardzo rzadko spotykana.
W czasie ewakuacji urzędów i wojsk rosyjskich z Warszawy w 1915 roku utworzono Komitet Obywatelski Miasta Warszawy. Miał on za zadanie doręczenie całej nagromadzonej w rosyjskich urzędach korespondencji. Za zgodą niemieckich władz doszło do utworzenia miejskiej służby pocztowej. 23 września 1915 r. utworzono w Warszawie Miejską Pocztę Samorządową. Po utworzeniu Rządu Królestwa Polskiego pocztę miejską przejęło Królewsko-Polskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Warszawska poczta miejska działała do 16 listopada 1918 r. Komitet Obywatelski Miasta Warszawa miał zgodę na emisję znaczków pocztowych. Pierwsze wydanie według projektu Edwarda Trojanowskiego wykonały Zakłady Litograficzne Jana Cotty’ego. Następne wydania powstały poprzez przedrukowanie nowych nominałów na nowych nakładach podstawowych znaczków. W 1916 r. przygotowano serię czterech znaczków zarówno w wersji nieząbkowanej jak i ząbkowanej. Wydanie te nie weszło jednak do obiegu.
Pierwsza seria znaczków Polski po odzyskaniu niepodległości to seria czterech znaczków serii pomnikowej Miejskiej Poczty Samorządowej Warszawa z nadrukami „Poczta Polska” i nominałami: 5, 10, 25 i 50 fenigów. Znaczki te wydrukowane zostały w różnych odmianach. Wśród tych znaczków znajdują się także z błędami nadruków: nadruki podwójne i odwrócone oraz jedna z największych rzadkości polskiej filatelistyki: znaczek o nominale 10 groszy z nadrukiem z przestawionymi cyframi „52” zamiast „25”.
Drugim wydaniem znaczków pocztowym niepodległej Polski jest seria jedenastu znaczków Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego z nadrukami „Poczta Polska” nazywana przez filatelistów „PP na GGW”. Znaczki przedrukowano w drukarni Kopytkowski i Spółka. Przedruk znaczków wykonano w dwóch nakładach. Dla obu nakładów użyto odmiennych form drukarskich. Znaczki te charakteryzują się dużą różnorodnością. Istnieje wiele odmian nadruków znaczka okupacyjnego, nadruków „Poczta Polska” oraz wiele błędów i usterek. Do rzadkości tego wydania należą znaczki o nominale 20 fenigów wydrukowane w barwie ultramaryna oraz szara ultramaryna, znaczki o nominale 40 fenigów z nadrukiem farbą anilinową oraz znaczki z podwójnymi i odwróconymi nadrukami.
W czasie jednego z najważniejszych momentów w polskiej historii jakim było Powstanie Warszawskie 1944 została zorganizowana specjalna poczta. W opanowanych przez Powstanie dzielnicach Warszawy służba pocztowa została w początkowym okresie zorganizowana przez harcerzy. Rozkaz o organizacji poczty polowej został wydany dnia 11 sierpnia przez Komendanta Okręgu Warszawy. Obie poczty: harcerska i polowa zostały połączone w Główną Pocztę Polową dnia 20 sierpnia. Listy i kartki były zwolnione od opłaty pocztowej. Apelowano jednak do nadawców o składanie książek dla rannych. Poczta Powstania Warszawskiego wydała swoje własne znaczki pocztowe: dwie serie przedrukowane na znaczkach Generalnego Gubernatorstwa oraz dwa wydania definitywne. Pierwsze wydanie według projektu S.Tomaszewskiego w pięciu barwach (przewidywano osobny kolor dla każdej dzielnicy) z napisem „POCZTA AK POLOWA”, drugie projektu M.Sigmunda z napisem „AK POCZTA POLOWA”. Poczta Powstańcza stosowała własne kasowniki, stemple cenzury, wydała koperty i karty przedrukowe oraz formularze bezznaczkowe. Wszystkie te walory filatelistyczne miały swój aspekt polityczny i propagandowy. Były świadectwem dla świata, że polskie władze opanowały stolicę kraju pod względem zarówno wojskowym jak i administracji cywilnej.
W 1915 r. powstał w Warszawie Klub Filatelistów, przekształcony w 1918 r. na Polskie Towarzystwo Filatelistyczne, a po II wojnie światowej na Polski Związek Filatelistów. Z Warszawą związani są najwięksi pionierzy polskiej filatelistyki wśród których należy wymienić takie osoby jak Kazimierz i Tadeusz Gryżewski, Antoni Łaszkiewicz, Zbigniew Mikulski, Maciej Perzyński, Włodzimierz Polański, Włodzimierz Rachmanow, Stanisław Rembieliński, Józef Tislowitz.
Warszawa wielokrotnie była gospodarzem ogólnopolskich wystaw filatelistycznych. Pierwsza wystawa filatelistyczna w niepodległej Polsce miała miejsce w stolicy. Zorganizowana była przez Polskie Towarzystwo Filatelistyczne i Polski Biały Krzyż. Impreza pod nazwą „I Polska Wystawa Marek” odbyła się w gmachu poczty głównej przy ul.Wareckiej, a główny patronat objęła Helena Paderewska żona premiera. Ogólnopolskie wystawy filatelistyczne odbyły się w Warszawie również w latach 1928, 1938, 1957, 1995 i 2004.
Prowadzę skup znaczków na terenie miasta Warszawa oraz województwa mazowieckiego. Jeżeli mieszkacie Państwo w tej części Polski i jesteście zainteresowani otrzymaniem najlepszej ceny za swój zbiór znaczków zapraszam do kontaktu z moją firmą.